In tijden zoals deze doe ik er het zwijgen toe. De beelden spreken voor zich en ook daar keer ik mij vanaf. Ik wil ze niet zien. Kop in zand?. Nee, ik weet dat er dingen gebeuren die hartverscheurend zijn. Ik ben me bewust van het feit dat er nog steeds kinderen zijn die sterven omdat er gebrek is aan medicijnen, aan voedsel, aan water. Dat talloze bommen een einde maken aan het leven van mensen die part noch deel hadden aan het conflict. Dat jonge vrouwen  voor hun leven verminkt worden omdat het geloof dat zou voorschrijven.

Ik weet het…maar ik hoef de misselijkmakende beelden niet te zien. Veel liever ga ik op zoek naar schoonheid zodat de balans weer enigszins herstelt worden kan.

Heart of the matter