Soms vraag ik mij af of het niet leuker is om af en toe een ouderwetse blog te plaatsen. Maar dan is er zo´n dag als vandaag, die meer foto´s oplevert dan dat ik tekst zou hebben en ik weet weer genoeg.. Ik beantwoord graag mijn eigen vragen. Niets te danken, graag gedaan.
Een goed begin…
Dan denk je aan zo´n kind dat nooit meer thuis komt en aan ouders wiens verdriet gekmakend moet zijn.
Was te verwachten. Met dit soort bestuurders krijgen we alleen nog maar het zuur.
Jullie zijn gewaarschuwd. Rare pipo aan de telefoon? Hang op!
Prima mee te leven
’t Is duidelijk fietsweer.
Ik vlieg scheef door de bocht.
Goedemorgen Limburg.
Zeg nou zelf, dit zijn toch plaatjes? Zelfs al zijn ze scheef.
Hallo Maastricht.
Ik probeer de zaak opgeruimd te houden.
Zelfs de pc werkt zonder morren mee.
Trekken daar wolken samen?
even onderduiken dan maar?
Hallo Jumbo!
Alleen voor fruit ga ik er op uit.
De weg naar boven wordt afgesloten door harige kuiten.
Mooi dat daar nu ook wolken zijn.
De papiervreter maakt overuren.
Het blijft redelijk netjes aan mijn kant.
De baas bekijkt de zaak eens van de andere kant.
De dag vloog weer om.
Dag Maastricht.
Die vliegt nergens meer heen.
Iedereen in vliegende vaart naar huis. Oranje speelt.
Dag heuvels.
Het dorp is leeg.
Aan die kant ook.
Nou nou zoon, da´s wel erg …euh …oranje.
Ah…stelletje struisvogels, of zijn t lovebirds?
Ik neem nog maar een wijntje. Doet er tenminste nog iemand normaal.
De toren houdt zich kranig tussen al dat oranje geweld. Dag dag, tot morgen!
Marloes 