Zoals gewoonlijk vergeten we dat de klok een uur vooruit gaat en gaan we te laat naar bed. Mijn ingebouwde wekker zorgt er voor dat ik op ´wintertijd´ ontwaak en dus heb ik de hele dag het gevoel dat ik achter de tijd aanloop.

Vroeg uit bed betekende wel dat ik deze prachtige zonsopgang mocht vastleggen. Om stil bij te staan.

Bij gebrek aan een krant speel ik met Hipstamatic. Vind ik het niet mooi, dan verdwijnt zo´n foto in de prullenbak.

Deze vind ik prachtig dus die deel ik met mijn vrienden op instagram. Het houdt je van de straat.

We gaan op pad. Ik doe mijn best om er mooi op te staan. Kijk, mijn nieuwe ketting past prachtig bij de outfit van vandaag.

Onderweg experimenteer ik nog een tijdje. Wat moet je anders als de tomtom de weg wijst en je als bijrijder niets te doen hebt?

Filters gebruiken, lelijke randen wegsnijden en toch nooit helemaal tevreden zijn met het resultaat.

“U heeft uw bestemming bereikt,” zou de tomtom nu bijna zeggen, maar we gaan het laatste stuk te voet dus dat horen we niet. Dit konijn lijkt ons ook het zwijgen op te leggen.

Veel te snel nemen we weer afscheid. “Je moet ophouden om zomaar mensen te fotograferen hoor mam! ” Nou nee, want dan zouden jullie deze dame nooit te zien krijgen.

Onderweg neem ik nog wat foto’s. Het is raar weer, veel grijs met hier en daar een straaltje zon, dus de plaatjes zijn niet echt mooi. Daar kan zelfs de beste app niets aan veranderen.