We zouden het bijna vergeten, maar in Syrië sterven nog steeds dagelijks mensen.

Bij dit soort berichtjes moet ik hard op mijn tong bijten…heel erg hard.

De zon die mijn favoriete hoekje laat stralen, daar word ik blij van.

Goedemorgen Kerkrade…

Stralende zon schreeuwt om schone ramen…nou vooruit dan.

Steeds meer mini narcissen verschijnen in de voortuin. Gratis en voor niks aan komen waaien. Bloemetjes zonder bijtjes.

Even een rondje dorp. Bij de feestwinkel staan de paddestoelen buiten. Kabouters zijn nergens te zien.

Op het kerkhof ontdek ik een blauw druifje.

Meteen ook maar naar het kerkhof waar mijn zusje ligt. in dat huis woonde vroeger mijn klasgenootje Monique. Fijne tijden.

Ik ben ook nog in de bieb geweets maar ben vergeten een foto te maken. Net als bij de Etos. Jammer dan.

Hij vliegt niet. Een vlinder maakt ook nog geen lente.

De helleboris zuigt de zon op.

Tijdens de wandeling kwam ik een mevrouw tegen die haar paarden, een hond en haar moeder uit aan t laten was. Beetje vreemd wel..

De mooiste toren van Kerkrade, nu van een andere kant.

Blauw…daar word je blij van.

Schaduwselfie…was niet de bedoeling maar wil hem wel delen. Sta je altijd wel goed op, kan niet missen.

Rolduc krijgt ook kleur, maar is ook zonder een prachtige plek

Ik ga tot het einde…zal wel moeten anders kom ik niet thuis.

Nog meer bloemetjes, speenkruid als ik het goed opgezocht heb…lief en zonnig geel. Nog geen bijtjes gezien.

Dag Rolduc, misschien tot morgen..

Thuis staan ook mooie bloemen. Witte rozen met een zacht geel hart.

Even afscheid nemen van de zon. Dag dag, tot morgen!