Het eerste wat ik zie als ik mijn ogen open zijn foto’s van het meest waardevolle dat ik bezit.

Beer is verdwenen en blijkbaar is half Rotterdam naar hem op zoek.

Maken woorden overbodig.

De laptop heeft weer opstartkuren. Ik wacht met angst en beven op de dag dat ´ie de pijp aan maarten geeft.

De koolmezen zijn al druk bezig met het claimen van een huis. Toen ik op de knop drukte waren de vogels gevlogen.

Iets wat geen enkele dag mag ontbreken. Lucht.

Wat drinken we vandaag? Keuzes..keuzes …keuzes

Onderweg naar de bakker, nog meer lucht.

Welke nemen we? Nog meer keuzes.

Brood nodig? Niet vandaag.

Koffiepads bijvullen.

en weer punten gescoord.

Geen mail dus tussendoor nog een paar plogs bezoeken.

Een klus waar ik geen hekel aan heb en toch blijf uitstellen. Even doorstomen dan maar.

Rd4 komt voor papier. Afleiding dwingt tot kijken.

Op zoek naar een passende profielfoto voor de komende festiviteiten kom ik dit ouwetje uit ’72 tegen. Annemarie en ik. Zou zwarte schmink ook in de ban moeten?

Bezoek met aanvulling voor het wijnrek.

Eerste kennismaking verliep probleemloos…

Selfie van dochter in carnavalsoutfit via whatsapp..nice.

Meteen ook maar een afspraak maken. Als je dan toch in Limburg bent…

Selfie van mij aan dochter met maffia hoed..

Nog even lezen met ’n schuin oog op schaatsende mannen. Ik kan niet tegen slechte verliezers die uiteindelijk toch op het podium eindigen. Huilbabies.

Voor het eerst sinds jaren bak ik pannekoeken. Met spek en met appel. Was vergeten hoe lekker dat is.

Nog een keer lucht. Nu de magische kleur van de ondergaande zon. De overburen gaan eerdaags vast vragen stellen. Voor vandaag hou ik het voor gezien.