Blauwe maandag, overal kwam ik deze term vandaag tegen. De wekker, ontbijt, de trein en de bus…voor mij was dit een dag als alle anderen. De bedenker van dit fenomeen lacht zich vast elk jaar een ongeluk.
Alleen het uitzicht doet deze dag eer aan, een blauwe waas lijkt de heuvels te bedekken.
Ook als het nog donker is valt er genoeg te zien en te horen onderweg. De krant blijft ongelezen achter.
Elke week komt ze om onze kennis van de Duitse taal bij te spijkeren. Wir reden ins Blaue hinein.
maandag restjesdag..de baas had nog gebak over. Gateau ganache, een royale tractatie.
Natte straten weerkaatsen het schijnsel van lantarens. Verscholen onder mijn plu volg ik het goudgele spoor naar het station.
Hij raakt mij als ik mijn einddoel nader. “Tot morgen” gaat voor hem niet meer op.
Marloes 