Het blogritme van weleer krijg ik niet meer terug, hoe graag ik ook zou willen. Instagram neemt nu een groot deel van mijn tijd in beslag. Zonder dat ik me over tekst druk hoef te maken want ik laat mijn ogen spreken. Ik, op mijn beurt, geniet van de foto´s die anderen met mij delen.
Afgelopen zondag tijdens een geweldige bijeenkomst bij het bedrijf van Anna-Maria komt het voor het eerst ter sprake. Martine de Jong is er mee begonnen en heeft links en rechts al meerdere personen meegesleurd met deze nieuwe manier van bloggen.
Ploggen, een combinatie van bloggen met foto´s gaat het helemaal worden in 2014. Elke dag een of meerdere foto’s al dan niet voorzien van tekst en vanaf vandaag doe ik mee.

Georganiseerde chaos, mijn manier van werken, terwijl mijn bril steeds vaker naast me ligt. Rust voor mijn ogen.

en dan bij thuiskomst…een cadeautje voor mijzelf. Humans of New York, het ultieme photoblog vastgelegd in een boek. Voedsel voor mijn rusteloze ziel
Ik heb het even bekeken bij 10e, maar dan vind ik wat jij hier doet toch beter omdat je er meer commentaar bij plaatst. Zelf kom ik nooit op Instagram en Flickr bezoek ik alleen als ik een foto zoek. Lezen doe ik er nooit en ik kom niet met enige regelmaat bij een of andere photoplaatser.
Het weblog van 10e vind ik in het algemeen niet aantrekkelijk door de lichtgrijze letters op een witte achtergrond en een overzicht waarin alleen data staan. Na wat borden soepfoto’s ben ik er afgehaakt.
Wat mij vooral opvalt is de ‘foute’ samentrekking. De PH is een voormalige letter met een F-klank en die hoor je niet te splitsen. Phlog kan dus wel maar met Plog maak je van de F een P. Dat is net zoiets als IJzerdraad verkorten naar Idraad. Eigenlijk zouden we wereldwijd de PH moeten vervangen door de F. Flog kan natuurlijk ook. In veel talen is dat gebeurd, maar niet in het Zuid-Brits die ook nog PHone schrijft.
het gaat om het idee Ximaar. Iedereen geefte r zijn/haar eigen invulling aan. Ik vind een paar foto’s van mijn dag aangevuld met tekst leuker, maar kan ook genieten van een woordeloos verslag als de foto’s me aanspreken.