Op weg naar een ander deel van het land, genieten van wollig wit op hemelsblauw zo ver het oog maar reiken kan. De onmeetbare diepte laat zelfs de man filosofisch zijn. “ Al miljoenen jaren trekken deze wolken voorbij’ zegt ‘ie. Ik denk aan andere tijden. Pre-historie, middeleeuwen, de nieuwe tijd. Voorbijgevlogen.
“Hoe zou de wereld er over 1000 jaar uitzien? Zou er dan überhaupt nog een leefbaar klimaat zijn? “ ik denk hardop zonder een antwoord te verwachten. “Wat als tegen die tijd alle energiebronnen echt uitgeput zijn en er geen leven meer mogelijk is? “ In mijn fantasie zie ik beelden die in Mad Max IV niet zouden misstaan.
De gedachtegang benauwt me.
Marloes 
Daar denk ik ook wel eens aan. Dat ik graag een stapje terug zou doen in de tijd. Een paar uur maar. Even kijken hoe het toen was, hoe het voelt. En ook een stapje vooruit. Kijken hoe mijn (achter-) kleinkinderen leven. En snel weer terug, want de tijd waarin je leeft past toch het best.
Interessant om zo’n gedachtengang dan later nog eens terug te volgen.
Benauwd m/z benauwt 🙂