Keuvelend daalden de twee achter elkaar de trap af die ik omhoog aan het klimmen was. Het zouden zussen kunnen zijn. Allebei keurig gekapt en in tweedelig beige. Handtas onder een arm geklemd. Op het plateau halverwege bukte de laatste en raapte razendsnel, zonder met haar ogen te knipperen en zonder ook maar een even het gesprek te onderbreken, een half opgerookte peuk van de grond. Ik had het gevoel in een scene van een slechte film beland te zijn. Ik keek haar na terwijl ze de trap verder afdaalde en de halve peuk achteloos in de zak van haar keurige jasje liet verdwijnen, terwijl de andere dame nietsvermoedend het winkelcentrum in wandelde.

Een bizarre gewaarwording. De combinatie van de keurig geklede vrouw en de actie die je van een zwerver zou verwachten bracht me totaal van mijn stuk. Was het een van de vele daklozen geweest die dag en nacht de stad afschuimen dan ik er niet eens over nagedacht maar het als deel van het dagelijkse leven naast me neergelegd.

Geldgebrek?..kwestie van niet kunnen stoppen? Het beeld bleef hangen net als de vraag waarom.