Steeds vaker zijn de man en ik alleen in het grote huis waar ooit kinderen kibbelden, muziek menig keer te hard stond en waar voeten van trappen af denderden. Een voor een vertrokken ze naar een eigen stek, naar een buitenlandse stage of naar een nieuwe liefde die alle vrije uren opeist.
Ruimte om orde op zaken te stellen. Kamers in harde kleuren mogen weer wit, gaten, achtergelaten door verdwenen posters, gevuld en indelingen verandert. Systematisch opruimen, verschuiven en vooral weggooien zorgt zo af en toe nog wel voor een klein protest, maar het merendeel gaat aan ze voorbij. Een mini metamorfose die het gemis gedeeltelijk opvangen moet.|
Alleen tijdens de etenstijden blijven lege plekken herinneren aan de afwezige kroost en lijkt de eens zo goed gevulde tafel twee keer zo groot. Ook daar hebben we een oplossing voor gevonden. De laptop! Het oude ding, voor niets overgenomen van onze jongste staat nu op een prominente plek en terwijl wij eten babbelen we naar hartenlust. Skype zorgt voor de verbinding met Thailand en wij hebben (bijna) elke dag onze jongste nog net voor hij gaat slapen als gast aan tafel.
Moderne tijden.
Marloes 
het is behelpen maar toch een hele fijne moderne oplossing vind ik!
‘de man’ – hij blijf leuk. De uitdrukking dan. En verder: je bent best een moderne vrouw eigenlijk. Behoorlijk wel zelfs.
@Roer, hij blijft voor de rest ook leuk, best wel.. en modern?..gewoon zorgen dat je bijblijft..ook al loop ik zo af en toe op mijn tenen..:)
Ho, maar ik ben niet echt weg hoor. Dat lijkt maar zo. Maar ik had je wel uit mijn linklijst weggelaten omdat dit weblog op sterven na dood was. Ik kan je dus nu met een gerust hart weer toevoegen?
De tijd gaat snel, maar wel mooi dat er skype bestaat!
Liefs!!
@Mack, yep…het (voorlopige)afscheid van twitter lijkt me geen moeite te kosten. Ik ga in ieder geval mijn best doen om dit blog weer nieuw leven in te blazen..:)