Zondagochtend, de rust die hier al zo lang heerste is teruggekeerd. Een stralende dag maar schijn bedriegt, pittige kou ligt achter hemelsblauw verborgen. Bij de meerkoeten begint het gevecht om de vrouwtjes. Luid krakelen maar vooral diep voorovergebogen met hoge snelheid door het water snijden, indringers uit hun territorium verjagen, geen uitzonderingen makend voor een ander ras. Het recht van de sterkste geldt.
De prachtige ekster rukt venijnig aan kleine takjes in de berk, zonlicht weerkaats op zijn paarszwarte veren terwijl de kleurige vlaamse gaai van een afstand toekijkt. Merels hebben het hoogste woord en mussen zijn op zoek nestvoering.
Tergend langzaam verandert het jaargetijde, alleen de opmerkende toeschouwer ziet het verschil.
Marloes 
Een mooi sfeerbeeld Marloes. 🙂
Die meerkoeten zijn echte macho’s met een heel herkenbaar geluid dat zelfs een slechthorende als ik nog duidelijk kan onderscheiden. 😉
In de natuur gaat het inderdaad geleidelijk. Je zal het zelden zien gebeuren dat de winter tijdens een nijdig vrieskoutje abrupt wordt afgesloten. In tegendeel: de winter kent zijn plaats en mogelijkheden. Hij ruimt zachtkens nog wat rommel op en laat dan het woord aan de zongevende lente. Het leven kan zo mooi zijn.
@Plato,mooi geschreven,…
Wij zeggen hier altijd,de natuur regeld zichzelf wel,nu wij nog.