Steeds vaker kom ik ze tegen, stukjes die beschrijven wat ik voel, een deel van mijn beleving vastleggen en mij raken in het diepst van mijn ziel. Zo kunnen schrijven is een gave die ik niet bezit, ik ken mijn beperkingen. Met enkele zinnen je lezers betoveren of hun hart in vervoering brengen is echt alleen aan de echte schrijver toegekend.
Een enkele keer slaat mijn fantasie op hol maar houden mijn vingers de snelheid niet bij, zijn zinnen vervlogen voor ik ze heb kunnen vastleggen. Soms worden prachtige zinnen onoverkoombare barrixc3xa8res, is het vervolg ongrijpbaar. Willen maar niet kunnen, frustratie laat ambitie langzaam sterven.
Ik buig mijn hoofd in nederigheid
Marloes 
Hmmmm is het niet zo dat die ambitie sterft doordat je jezelf niet goed genoeg acht?
Ik zo zou zeggen: schrijf eens iets en plaats het hier…. wie weet hoe je daarmee een ander kan raken!
Lieve groeten Melody
Het zit niet in prachtige zinnen, het zit in het gevoel tussen de regels door.
Maar nu overdrijf je jouw nederigheid en bescheidenheid toch wel een beetje. Want ik ken weinigen die zo compact gevoelens treffend weten weer te geven. En dat mag best gezegd worden, net zoals ik er respect voor heb, want ik krijg het niet voor elkaar.
heb hier anders ook vaak zat de mooiste dingen gelezen, marloes.
credit where credit’s due!
@mack, dat vind ik nou een prachtig antwoord,
@Rob, ik zie het niet, ik zie het echt niet, maar lief dat je het zegt.
@Inge, dank je wel.
Het zal best wel meevallen met jouw stukjes Marloes. 🙂
Ik verbaas mezelf met mijn schrijfseltjes. Als je mijn opstellen van school zou kennen, zou je wel begrijpen waarom. 😉
ik buig mijn hoofd mee! Loop al 2 weken met een verhaal in mijn hoofd maar krijg het NIET opgeschreven.. dat zorgt voor frustraties, en ik ben jaloers op hen die geen inspiratie nodig hebben om te kunnen schrijven.. maar toch lees ik hier mooie dingen Marloes!