Heel voorzichtig, alsof ik het zelf nog niet geloof, begint mijn bloed weer te kruipen waar het niet gaan kan, vliegen vingers weer over toetsen, verschijnen fronsen en grijnzen als bij toverslag weer tijdens het lezen en soms bij het reageren.
"Niet te vroeg juichen," zegt het stemmetjes in mijn hoofd, "voor hetzelfde geld heb je gewoon een mini opleving voor de zaak helemaal in elkaar stort." Ik hoop dat ik nu eindelijk eens ongelijk krijg.
Ga je weer blog-inspiratie krijgen Marloes?! 🙂
@Truus, het lijkt er wel op…nog niet te hard roepen hoor.. 🙂
We zien het wel. Of niet. Als je je maar lekker voelt bij wat je doet!
It’s alive!
sssssssstttt mack…:)
Fijn om je weer te lezen, Marloes!
Ik ben echt blij je weer in het land van de levende bloggers terug te vinden. Blijf daar s.v.p.! Dit kleine beetje moet jij daar ook weer bij helpen.
ik help ’t je hopen!
Hoe zat het nou ook al weer met ‘inspiratie’ ? 😉 :blink: