Een ontdekkingreis waar maar geen einde aan lijkt te komen. Elke dag is opnieuw opwindend,vol kleine leermomenten die soms leuk en af en toe minder zijn. Alsof je weer terug bent bij af. Een enkele keer slaat de paniek in volle vaart toe. Het zit nu eenmaal in mijn aard, eeuwig twijfelen aan mijn eigen capaciteiten. Zenuwachtig worden als de dingen niet zo lopen als ze zouden moeten, waardoor je alleen nog maar meer fouten maakt. Meer verantwoordelijkheidsgevoel dan verstand. Altijd de versnelling terwijl pas op de plaats eigenlijk de betere optie zou zijn. Inzicht in eigen kunnen lijkt te bestaan bij de gratie van de waardering die je krijgt.
Ooit ben ik de zoektocht naar mezelf begonnen, het einde is nog lang niet in zicht.
Marloes 
dat is nooit verkeerd! in het nu zeggen ze ook weleens. 🙂
Je wordt er rijker en rijker van. Succes!
niet versnellen, rustig doorlopen en blijven zoeken.
succes, enne… twijfelen is onnodig.
Herkenbare zoektocht.
Het afgelopen jaar heb ik, dankzij het log vooral rustpunten gevonden..
Een zoektocht naar jezelf, iets wat nooit eindigt?!
Ik hoop dat je de juiste balans kunt vinden Marloes.
Misschien moet je je niet bewust bezig houden met die zoektocht maar het leven nemen (zoveel mogelijk) zoals het komt?
Je bent wie je bent en hoe je bent en dat is goed. Je hebt je eigen-aardigheden en eige-naardigheden, onlosmakelijk verbonden met wie en wat en hoe je bent. Met het accepteren daarvan komt de balans vanzelf meis!
En wat die zoektocht betreft, misschien moet je die niet willen beeindigen!
Liefs Melody