Schuldgevoel. Met opzet maak ik mijn reader niet meer open. Als ik al die ongelezen stukjes zie stijgt mijn schuldgevoel tot enorme hoogte. Hoe kan het zijn dat ik, die jarenlang trouw was aan diverse bloggers, het nu zo laat afweten? Schuldgevoel als ik weer naar huis moet bellen met de mededeling dat het toch iets later wordt dan gepland. Schuldgevoel, als ik toch nog even naar kantoor ga terwijl ik had beloofd om een vrije middag te nemen. Schuldgevoel omdat ik zo intens geniet van mijn nieuwe baan met al zijn facetten, ook nu de druk toeneemt en ik meer uren maak dan officieel overeengekomen.
Van de ene op de andere dag lijkt mijn kleine veilige wereld geen grenzen meer te kennen. Terwijl ik jarenlang tevreden was met wat ik had, wil ik nu ineens alleen maar meer. Mijn honger naar nieuwe uitdagingen lijkt niet te stillen.
Omdat ik niet meer zo nadrukkelijk op mijn eigen blog aanwezig ben, mea culpa. Omdat ik het laat afweten naar vrienden (al dan niet virtueel ), mea culpa. Voor het feit dat ik toch nog net iets meer uit mijn leven halen wil en niet meer tevreden ben met de middelmaat ga ik me niet verontschuldigen.
Ik geniet van mijn nieuwe carrixc3xa8re.
Marloes 
Rustig doorgaan met genieten. Als er belangrijker zaken zijn in je leven moeten die niet moeten wijken voor een hobby (wat loggen toch nog steeds is). Excuses dus wat mij betreft overbodig (of hooguit voor het feit dat je ons nu pas laat weten hoe je aan het genieten bent 😉 )
Het is toch gewoon heerlijk voor je. Laat alles gewoon gebeuren, geen schuldgevoel, alles is goed!!
Lieve Loesje,
Je honger naar nieuwe uitdagingen lijkt niet te stille.MIJN HEMEL ,WAARVOOR VERONTSCHULDIG JE JE DAN???Wat wil een mens nog meer ,om( o.a. ) gelukkig te kunnen zijn.Dikke knuf uit Limburg,Wies
StilleN .
Moest ik even melden.
Zodra ik webloggen ga beschouwen als iets wat een verplichting is, stop ik er meteen mee. En ik ga me zeker niet verontschuldigen voor het minder bezoeken van andere blogs. Dat is wel ‘ns anders geweest overigens, gelukkig ga ik er nu een stuk gemakkelijker mee om. 😉
Geeft toch niks. Maar vertel eens wat meer over wat je zo mee sleept. Over de job bijvoorbeeld, over de inhoud ervan. Maak ons deelgenoot van jouw enthousiasme.
Mensch…durf te LEVEN!!! (ken je datliedje/gedicht?!)
Geen verontschuldiging nodig joh, voor zover ik lees ben je lekker bezig met LEVEN!:-)
Heel veel succes met je nieuwe uitdagingen. En je hoeft je niet steeds schuldig te voelen, niet naar ons toe, niet naar thuis. Beiden hebben altijd al een overdosis aandacht gehad. Nu JIJ-tijd!
ALs je dat schuldgevoel weet af te schudden, dan zul je er pas ECHT van genieten. En dat recht heb je, ten volste. 🙂
mmmm…. verontschuldigen is toch niet nodig. Als je prioriteiten even ergens anders liggen kan dat echt geen kwaad. Heb ik al zo vaak gead. (al blog ik niet maar echte vrienden kun je ook wel eens even “vergeten”) fijn dat je zo een leuke baan hebt en er van alles in kwijt kan. Je feedreader heeft trouwens ook een knop “alles op gelezen zetten” is soms best fijn. Een krant doe je soms toch ook wel eens een dagje niet open.
hear hear! En nu nog dat boetekleed afwerpen en je bent overgelukkig!
Oh Loes toch print al die adviezen uit en hang ze aan je kast en geniet ervan, van alles.
gelijk heb je. hoe gelukkiger je zelf bent, hoe gelukkiger de mensen in je omgeving. ik geloof daar wel in!