Het is donker als we richting stad rijden. De wijk in diepe rust gedompeld, hier en daar schijnt een lamp achter slordig gesloten gordijnen. Straatverlichting reflecteert oranje op het natte wegdek. Voor ons schitteren de lichten van de stad, een brede strook lichtblauw laat zien waar de zon zo meteen verschijnt.
We hebben de anders zo drukke weg nu voor ons alleen. Meer parkeerplekken dan we nodig hebben. De trappen naar het station nog steeds een bron van ergernis omdat het de man zichtbaar moeite kost om ze te beklimmen. Enkele taxi’s, chauffeurs die, wachtend op de eerste klant van de dag, achter het stuur een krantje lezen.
Alleen de broodjeszaak in de hal is geopend, een kleine rij wacht op koffie. Een handjevol personen op weg naar lege perrons. De sluis weerkaatst het geluid van voetstappen op ijzeren treden. Een eenzame roker bij de hiervoor toegewezen plek. Nu pas valt me op hoeveel peuken er op het perron achtergebleven zijn. Relikwiexc3xabn uit een tijd dat roken nog niet verbannen was. In de verte staat de trein al klaar. Nog een kus, de warmte van zijn lichaam voelbaar door de veel te dunne jas. De schrille toon van de fluit, groen licht, de trein komt langzaam in beweging. Nog een zwaai en hij is uit het zicht. Ik draai me op mijn schreden om en verdwijn in tegengestelde richting.
Over een week zien we elkaar weer terug.
Foto: Mooste
Marloes 
Afstand op z’n tijd is toch ook niet verkeerd? En een week vliegt voorbij. Toch?
afscheid nemen bestaat niet..ook niet voor een week.. om het maar even zo toe te passen.
zucht, the same here, elke zondag hetzelfde liedje. Het gaat wennen, zeggen ze
wel lang een week hoor…
mooi geschreven en laat ook veel ruimte voor de eigen invulling van het verhaal ……daar hou ik namelijk erg van(glimlach) iets wat je mee kan nemen de dag….geen wow routine? of is die wekelijkse ontmoeting de routine ach ja natuurlijk,uitmuntende wow Marloes!
Ben je verliefd? En wat vindt ‘de man’ daarvan?
@ de P. ook eindelijk weer boven water? het zou tijd worden.
Niks verliefd, gewoon mijn eigen man weer eens op de trein gezet. Hij laat zich ook zo gemakkelijk overhalen om weer te komen werken.
Mooi beschreven!
Mooie observatie Marloes! En ondertussen is manlief weer lekker thuis! :o)
Mooi beschreven. Ik wens je een snelle, maar fijne week toe.
Erg mooi geschreven.
Groetjes!