De snelheid waarmee mijn nieuwe werkgever zich op zijn (vak)gebied voortbeweegt laat mij af en toe naar adem happen. In sneltreinvaart dendert hij langs,voor mij, onbekende stations. Nieuwe ontwikkelingen zijn bijna dagelijkse kost, elke week heeft wel iets bijzonders in petto. Mijn kleine veilige wereld is in een half jaar immens gegroeid. De voorheen afgebakende grenzen staan nu wagenwijd open, een vreemd, maar ontzettend spannend gebied ligt klaar om verkend te worden. Zocht ik in het begin nog naar taken om mijn uren mee te vullen, tegenwoordig zijn ze al haast niet meer voldoende om de puntjes op de i te kunnen zetten.

Schrijven? Ik heb al moeite genoeg om bij te blijven.

Foto: Wisze