Dagen vliegen voorbij. Nieuwe gezichten zijn inmiddels vertrouwd, al wil het met de namen nog niet helemaal lukken. Zonder al te veel problemen is het ritme weer terug. Werkgever een, werkgever twee. De candans is mooi, voelt goed. Schrijven zoals ik gewend was, lijkt ineens niet meer te werken. Veel te veel nieuwe indrukken laten mijn emoties overuren maken en verstoren de balans in mijn brein. Het aanbod is te groot, laten de woorden verdampen nog voor ze op het scherm verschijnen.

Schrijven voor Arnhem Direct gaat me heel wat gemakkelijker af. De afstand blijkt de juiste catalisator.