xe2x80x9cOtlo, otlo.xe2x80x9d ze blijft het woord herhalen terwijl ze aan mijn arm trekt en met een kleine vinger naar het tijdschema bij de bushalte wijst. Laat ik nou van alles spreken behalve chinees. Ze blijft aan mijn arm hangen terwijl ze me dwingend aankijkt. Mijn hersenen maken overuren, Otlo..Otto? ..auto?…..OTTERLO! Het kwartje valt. De eerste de beste buschauffeur die voor onze neus stopt vraag ik naar de bekende weg . Halte D moet ze hebben. Ik neem haar mee, wijs op het bord, schrijf 105 op mijn hand zodat ze weet welke bus ze hebben moet. Was het maar zo eenvoudig. Ze blijft in korte zinnen praten terwijl ze op haar horloge tikt en naar het bord wijst. Wanhopig haal ik mijn schouders op en schudt met mijn hoofd. Dan grijpt ze mijn arm en trekt ze me mee naar het bord met de tijdschemaxe2x80x99s. Weer dezelfde heftige gebaren naar horloge en het bord. Ze wil weten hoe laat de bus komt. Een snelle blik laat zien dat ze de vorige gemist heeft en de volgende pas over dik een half uur komt. Met mijn vinger geef ik de tijd op mijn eigen horloge aan. Ze zucht, knikt vriendelijk en laat zich op een bankje zakken.

Op een holletje ga ik naar mijn halte, bijna mijn eigen bus gemist