Misschien is het de ouderdom, de drukte of gewoon omdat ik tevreden ben met mijn leven op dit ogenblik maar steeds vaker merk ik dat de politiek en al wat daaruit voortvloeit mij stoxc3xafcijns koud laat. Het gegil van Wilders, het geluid van Verdonk, ik schud hooguit een paar keer met mijn hoofd en ga daarna over tot de orde van de dag. Koopzondagen afschaffen? Het zal me een worst zijn. (voor mij geen Hema worst dus). Mijn zondagen breng ik thuis door, het idee om me in winkelstraten schuifelend langs etalages te moeten bewegen in een opeengepakte massa, niet mijn ding.

Maar als minister Rouvoet begint over kinderen met ADHD en dat in een zin met xe2x80x98te weinig aandachtxe2x80x99 en een overbelasting aan inkomende informatie, dan trap je mij op mijn ziel. Was het niet onze regering die vrouwen meer aan het werk wilde zien? En is het niet de schuld van onze regering dat veel gezinnen zonder een tweede inkomen niet eens meer rond kunnen komen?
Ik heb er bewust voor gekozen om onze kinderen zelf op te voeden, was in de gelukkig omstandigheid dat het financieel ook kon. Aandacht, maar vooral regelmaat waren voor onze jongste van cruciaal belang om zijn stoornis redelijk onder controle te houden. De eerste jaren op de basisschool in Limburg (klein en heel veel discipline) wist hij zich aardig staande te houden. Pas na de verhuizing (hier hadden wij helaas geen andere betaalbare keus) op de overvolle nieuwe basisschool,waar discipline ver te zoeken was, ging het mis.. En wie hebben daar debet aan? Niet de ouders meneer Rouvoet, maar onze regering die deze massale scholen gecrexc3xaberd heeft.

Hoe haal je het dan in je hoofd om ouders met zoxe2x80x99n schuldgevoel te belasten?