Het gebeurt soms, zonder aanleiding, geen specifieke reden. Melancholie overvalt mij, complete stilte. Geen tevredenheid, geen goed gevoel. Volkomen leeg. Vraag me niets, vertel me niets. Onzichtbaar voor de rest van de wereld. Niet moe, geen lach, geen traan. Emotieloos, uitgeblust. Elke hartslag telt, het geluid van stromend bloed ruist door mijn oren. Blik wazig, in mezelf gekeerd. Niets raakt me, niets maakt indruk. Flarden van een gesprek elders in huis dringen door, ogen die kijken maar niets zien. Ik trek me terug.
Marloes
Thuis in ´t bronsgroen eikenhout
Marloes 
dat klinkt eerder als uitgeblust. onder melancholie versta ik toch echt een ander gevoel.
Maar neem vooral je rust , je lijf vraagt erom.
adem in, adem uit & laat het niets er maar gewoon zijn. En ondertussen vooral lief zijn voor jezelf! (KNUF)
Mooi omschreven,ik voel me vaak zo.
Dit is toch geen melancholie, maar eerder een futloos gevoel, beetje depri gevoel eigenlijk!
live life to the fullest.