Ze zijn voorbij, die dagen waar ik zo tegenop zag. Gevlogen ja, geen moment van verveling, wel reflectie. Teruglezend lijk ik wel een verwend kind. Ik wil ik wil ik wilxe2x80xa6
xe2x80x9cVertel je het haar ook nog allemaal?xe2x80x9d vroeg ze toen ze me belde voor iets triviaals. xe2x80x9cJa, maar niet meer hardop, ik word al genoeg uitgelachen in dit huis. Ik heb haar de Kerstboom beschreven en de cadeautjes die ik er onder heb gelegd. Ik heb mijn leed geklaagd zoals gewoonlijk. Hoe ongelukkig ik soms ben, maar ze luistert niet. Deed ze vroeger al niet dus dat is niets nieuws. Dit is pas onze derde Kerst zonder haar, het lijkt al zoveel langer en aan de andere kant ook weer niet. Ik weet nu wel waar mijn zwaarmoedigheid vandaan kwam de laatste paar weken. Bovendien heb ik mij eens in dat geklaag verdiept. De bron weet ik te vinden, maar het lek niet zeg maarxe2x80x9d
xe2x80x9cAllemaal hormonenxe2x80x9d sprak de stem aan de andere kantxe2x80x9d heb ik ook gehad, komt ook heus wel weer goed met je.xe2x80x9d
Ik twijfel, omdat twijfel nu eenmaal bij mij hoort.
Marloes 
het was mijn 8 kerst zxc3xb3nder, maar het blijft droef. Minder scherp, maar beslist wel aanwezig. Heb lekker haar olielampje bij haar foto aangestoken! Terwijl ik dit typ branden de tranen. Sterkte!
Je hormonen kunnen wel degelijk van invloed zijn Loes, maar zo aan het eind van het jaar kan je sommige mensen in het bijzonder missen en daar wordt je dan niet vrolijker van.
Gedeelde leed is halve leed Loes ik heb nu ook de derde kerst zonder, ja de glans is er een beetje vanaf voor mij, misschien komt ie ooit weer?
Er is geen mens op deez’ aard, die niet twijfelt. Ook de meest zelfverzekerd overkomende man of vrouw twijfelt elke dag.
Lees je stuk vandaag met een glimlach op mijn gezicht, Marloes. Hoewel we heel andere mensen zijn en ieder in een heel andere situatie verkeren herken ik zo veel vanmij in jou.
Ben echt van je gaan houden. Als ik je niet meer voor die tijd spreek, alvast een fijne jaarwisseling gewenst. Hopelijk zien we elkaar in 2008.
Kus,
J.
Het word allemaal zo makkelijk gezecht, het zijn de hormonen.
Maar heel vaak zitten de dingen dieper als je een depri hebt.
Ik heb er jaren last van gehad, nu nog af en toe.
Ik heb er door de jaren heen mee om leren te gaan en ik weet van mijzelf, dat ik mij moet uiten als het weer zover is.
Dat is bij mij de enigste kans om uit de depression te komen.
Om de een of andere reden wordt ik van dit logje sentimenteler dan van het WoW logje over dat onderwerp.