Een jaardienst, het herdenken van de twee mensen die mij gemaakt, gevormd hebben. De emotie is nog steeds rauw. Het huis, ooit ons huis, nu verstopt in een modern jasje. Tranen bedwingen, zeker niet mijn sterkste kant. Het weerzien met vrienden die je gemist hebt, een moment van vreugde, de omhelzing als een warm bad. De dienst geleidt door de hoogbejaarde neef van moeder, extra emotie. Samen met broers en zus naar het graf, even stilstaan bij de tijd die voorbij vliegt. Een hand op de koude steen, op zoek naar warmte.
Op de terugweg probeer ik mijn emoties in woorden uit te drukken. Ik faal erbarmelijk. Hoe leg je uit dat elk weerzien de wond opnieuw openscheurt en het afscheid steeds zwaarder wordt? Dat je de warmte van de mensen mist. Het herkent worden en begroet. Dat de lelijkheid van de stad mooi wordt als je het maar lang genoeg moet missen.
Mijn jeugd, mijn wortels, vreugde en verdriet, geschiedenis die, gedeeld met anderen, een verhaal vormt. Het verhaal van mijn leven.
Ik wil dat het daar eindigt en nergens anders
Marloes 
Tja, herinneringen…
Als ik jou zo lees, wil je dan niet nu al terug? of kun je het aan om de pijn, de rouw en gemis een plaats te geven en dan toch op je huidige stek gelukkig zijn?
@Plien, Absoluut(wil ik nu al terug) maar ik moet nog even geduld hebben.
Brok in de keel. Sterkte.
Potverdorie, ik kreeg een sjoedering van dit logje. Je kwam echt heel dichtbij.
heel mooi geschreven, heel dichtbij idd… sterkte. onthoud het goede, neem het mee…
@Rob, dichtbij als in de buurt?
@ Marloes:
In overdrachtelijke zin natuurlijk, hoewel ik mij door jouw vraagstelling nu pas realizeer dat het ook nog letterlijk bedoeld had kunnen zijn.
Kippenvel.. soms valt het niet mee..
Je raakt me altijd, Marloes…
We moesten toch echt es een keertje koffie doen! :o)
slik
Dus? Tijd om terug te gaan? Of nog niet? Mooi en rauw……..!
Marloes,
Wat mooi beschreven. Ik krijg er tranen van in mijn ogen.
Annemiek
Het verdriet, maar ook de herinneringen zitten op de juiste plek bij je binnen, Marloes.
Hou maar lekker vast, het maakt je tot het mooie mens dat je bent..!
Dit is pure heimwee. Ocharm, Marloes, probeer toch zo snel mogelijk terug te gaan. Is er nou echt niks te regelen?
dit blijft het gevoel van gemis de pijn verzacht maar de gedachte komt terug teken dat het goed is tussen jullie .
dit blijft het gevoel van gemis de pijn verzacht maar de gedachte komt terug teken dat het goed is tussen jullie .