Vertrouwen

Ik vraag alleen of ze niet even pas op de plaats maken wil, rustig de dingen op een rij zetten en weloverwogen een beslissing te nemen. Vandaag iets bedenken en morgen uitvoeren is niet echt weloverwogen. Ze blijft me met dezelfde argumenten om mijn oren slaan. Ze heeft er goed over nagedacht, ze weet precies wat ze wel en wat niet kan. Wij hebben geen vertrouwen in haar. Ik geef het toe, vandaag, juist vandaag heb ik geen behoefte aan geschreeuw, aan melodrama. Moe van de lange dag, hoofdpijn en niet lekker in mijn vel zitten dragen er aan toe bij dat ik mijn handen ophef en zeg dat ze dan maar lekker moet doen wat ze zin in heeft. Opvoedkundig misschien niet de beste zet, maar kun je een 20jarige nog wel opvoeden?

Ik had er zo naar uitgekeken, eindelijk weer eens een avond mijn dochter in huis, haar horen zingen en weten dat ze vlakbij is. Met een harde klap valt de deur achter haar dicht. Op weg naar het vriendje die het wel allemaal begrijpt. Tien minuten later laat mijn telefoon het bekende bliepje horen.xe2x80x99 Ik kom woensdagavond naar huis, kunnen we alles doorpraten en dan haal ik die fiets later. Kan pa precies vertellen waar ik op moet lettenxe2x80x99

Ik glimlach door mijn tranen heen.

Advertentie

22 gedachten over “Vertrouwen

  1. Marloes, ik voel met je mee. Mijn dochter verblijft tegenwoordig in Belgixc3xab (waar ze een vriendinnetje heeft). Zaterdag was ze hier voor een bliksembezoek. Eerst de administratie uitpakken en rekeningen bekijken. Daarna met zo’n kop bij ons komen zitten (duidelijk een verplicht nummer voor haar). De stemming was te snijden. Toen heb ik haar gezegd: als je niet met me wil praten, ga dan gewoon maar je gang. En weg was ze.

    Het is verdrietig en ik denk dan aan vroeger. Verhaaltjes vertellen, spelen, wandelen, lol maken. Op dit moment is er weinig lol te beleven.

    Verdrietig. Ik voel met je mee.

  2. opvoeden mag je denk ik niet meer zeggen als ze 20 is. Steunen, adviseren, helpen, dat soort dingen mag wel. En dat is dan eigenlijk hetzelfde als opvoeden.
    Als jullie maar aan de praat blijven samen…

  3. Hoi Marloes,

    Ik voel met je mee.

    De periode dat mijn dochter vergelijkbare dingen deed als de jouwe ligt inmiddels ver achter me. Ze is nu 33.

    Ik ben wel eens zo boos op haar geweest dat ik dacht dat het nooit meer over zou gaan.

    Maar het gaat wxc3xa9l over en meestal blijken ze dan veel meer van de normen en waarden van thuis meegepikt te hebben dan je ooit had durven dromen.

  4. Zelf heb ik geen dochters, wel zoons, maar ik denk dat hetzelfde geldt. Als een goede basis is gelegd in de jonge jaren, dan komt het heus wel goed. Het kan even duren, maar echt, het komt goed!!

  5. Ik voel op het ogenblik hetzelfde als jij. mijn dochter van 21 is juist met slaande deuren vertrokken met haar vriendin. Ik voel me als een deurmat, alleen maar goed om de problemen op te lossen.

  6. Vroeger thuis kreeg ik het niet. Mijn ouders durfden mij niet los te laten. Ik heb me dus voorgenomen mijn kinderen alle vertrouwen te geven. Het zijn mooie volwassenen geworden. We hebben goed open en eerlijk contact. Dat wil niet zeggen dat het nooit moeilijk ging. Je verhaal is wel herkenbaar.

  7. Hoi Loes Tja ik heb zelf geen kinderen en ook geen ervaring in opvoeden, ik weet wel hoe ik zelf was op die leeftijd, ook vaak ruzie met mijn moeder verwijten over en weer je gunt me niks enz heel opstandig, nu later begrijp ik pas wat mijn moeder gevoeld moet hebben, en alleen goed bedoelde. Ik heb het ooit wel gezegd “mams je had gelijk hoor!”
    ik denk dat je moet proberen alleen goed advies te geven want te meer commentaar en tegenwerking des te dwarser worden ze en weet je ik weet zeker dat het goedkomt met je dochter ze is uit jullie hout gesneden met een gezond stukje verstand dat kan niet misgaan!!! PS Tot Vrijdag??????? hahaha.

  8. Ik bewonder je openhartigheid. We herkennen het allemaal al ben ik nog niet zover. Het komt goed, dat kan niet anders. Ik hou me ondertussen vast voor wat komen gaat..

  9. En oh, wat houdt ze van je…dat kxc3¡n gewoon niet anders. Haar vriendje zal haar heus begrijpen, maar jij blijft toch haar moeder. 😉 Alles zal goedkomen Marloes.

  10. Gewoon laten gaan, Marloes, zoals jij dat hebt gedaan. Als ze de goeie bagage hebben, en die hebben ze vast en zeker, lopen ze niet in zeven sloten tegelijk. En gebeurt het toch, dan kun je nog altijd je rol vervullen en de zaakjes samen nog eens op een rij zetten. Want zo zijn de verhoudingen gezien de leeftijd van je kinderen wel geworden. Er valt namelijk niets meer rechtstreeks aan te sturen. Dus vertrouwen hebben en houden!

  11. wat een mooi stukje. heel herkenbaar, maar dan wel vanuit mijzelf gezien. ik heb wat vaak de deuren met een knal dichtgeslagen. ik heb wat vaak geroepen: “wat zal ik blij zijn wanneer ik op mezelf woon” daar heb ik mijn moeder ook verdriet mee gedaan, toch bleef ze vertrouwen in me houden. en nu? we hebben pas een weekje samen op de camping gezeten met mijn kids, tis dus helemaal goed gekomen!

  12. Ook wat. Heb geen kinderen maar kan voelen hoe je je moest voelen, Marloes. Je bent zo openhartig. Wat bewonder ik je. En eerlijk gezegd denk ik dat je dochter je ook bewondert… Ondanks dat jullie je onenigheden hebben. Of misschien wel juist daardxc3xb3xc3xb3r.

    Kus.

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s