Nu de zomer eindelijk ons land gevonden heeft moet ik de balans van deze vakantie gaan opmaken. Vijf weken  zijn omgevlogen. Uitgerust ben ik zeker, bijgeblogt zeker niet! Deze vakantie werd ik letterlijk heen en weer geslingerd tussen Operator 11, Twitter en blogs. Moeilijk om vast te stellen wie er gewonnen heeft.

De eerste vakantie in jaren waarin de man en ik weer totaal op elkaar aangewezen waren mag in ieder geval in de boeken als een groot succes, na al die jaren nog steeds genoeg gespreksstof om avonden mee te vullen,maar ook zwijgzame momenten die geen moment pijnlijk waren. Opgaan in elkaars aanwezigheid maar ook af en toe loslaten als het lichaam van de man een grens bereikt had terwijl ik nog energie over had om dat ene steegje nog nader te bekijken of die trap te beklimmen. We kijken beiden met een goed gevoel terug.

Vanaf morgen draait de wereld weer om werk. De man vertrekt naar een, voor hem, vreemd schip om gedurende twee volle weken voor een collega de zaken waar te nemen. De jongste is weer voluit aan de slag (zoxe2x80x99n nieuwe laptop kost wat hoor!), onze dochter pendelt heen en weer tussen Utrecht (werk) Nijmegen (vriendje) en thuis en onze oudste vertrekt naar Portugal. Ook ik mag maandag weer bij Introdans aantreden. Het zal wennen worden, niet alleen aan het ritme van de dagen maar ook weer alleen verantwoordelijk zijn voor huis en haard. Ik voorzie menig eenzaam avondje in het verschiet. Avonden die roepen om virtuele invulling bij gebrek aan menselijk contact.

Ik heb nog meer dan genoeg in te halen aan achterstallig leeswerk.

PS ik zie net dat ik hier al 1600 logjes op mijn naam heb staan. Niet slecht voor een amateur toch?