Als de wind de takken van de boom laat bewegen krijgt de zon zijn kans. Met een ongekende felheid schijnt hij de kamer in. Andrea Bocelli op de achtergrond, Italiaanse passie alleen voor mij. Ik knijp mijn ogen dicht om nog een beetje te kunnen lezen. Als je niet beter weet zou je denken dat het zomer is. Ik draai mijn gezicht naar de zon, een ongekende blijdschap borrelt uit mijn onderbuik omhoog. Schittering beroert mijn huid, laten het inktzwart achter mijn gesloten oogleden oplichten. Mijn verlangen naar warme zwoele zomeravonden, wijd geopende ramen en deuren, neemt toe met elke straal die op mijn huid weerkaatst.

Als ik mijn ogen een beetje open, zie ik een klein stuk strakblauwe lucht, zilvergrijs schitteren de bladeren van de berk, tot de grote grauwe wolken het weer overnemen. Langzaam verdwijnt het licht.  Een moment mocht ik genieten, een moment intens blij zijn met een kleine straal geluk.