U heeft het vast en zeker ook al gemerkt. De stukjes werden minder vrolijk, de aankondigingen bleven uit, om over nabeschouwingen maar te zwijgen. Gisteren was ik voor het eerst in mijn carrixc3xa8re het liefst niet naar de voorstelling gegaan. Tekenen aan de wand. Langzaam maar zeker raak ik het plezier, dat ik al die jaren in mijn werk gehad heb, kwijt. Nog steeds vind ik het de leukste baan van Nederland, laat daar geen twijfel over bestaan. De afwisseling, de contacten, het takenpakket, in een woord geweldig. Een samenloop van omstandigheden plus het deelnemen aan de OR zijn volgens mij de oorzaak van de fase waarin ik mij nu bevindt. Dat ik afgelopen week mijn vrije dag voor het grootste gedeelte huilend doorbracht maakte het dat ik eens goed bij mezelf te rade moest gaan. Mijn radar vangt momenteel veel te veel negatieve signalen op. Emoties vliegen me her en der om de oren, een neerwaartse spiraal zuigt me mee naar en donker gat. Na een zorgvuldige afweging heb ik mezelf minimaal 6 maanden, maximaal een jaar gegeven om de oude vreugde te hervinden. Zonder werklust is geen enkele baan vol te houden.
Marloes
Thuis in ´t bronsgroen eikenhout
Marloes 
heel herkenbaar… daarom ben ik 12,5 jaar geleden ook voor me zelf begonnen,… en geen dag spijt gehad hoor…
Komt mij ook heel bekend voor. Ben dan nog maar 18, maar op me stage ben ik vaak me uren aan het aftellen. Vind het vak kei leuk, maar de collega’s hoe die met me om gaan vreet gewoon aan me!
groejtes laura
je hebt de signalen tijdig onderkend succes met de opgaande spiraal!!!
Dat je zelf dit inzicht hebt, zal erg helpen. Goed dat je een deadline hebt gesteld!
Uit ervaring weet ik dat deelnemen aan een OR of een Redactieraad – in ieder geval bij mij – nooit tot vreugde heeft geleid. En ook collega’s zie ik soms opgelucht uit die organen stappen.
Ik lees nog niet zo heel lang mee hier, dus weet niet precies over welke van de twee banen je het hebt. Maar ik herken het zeer zeker. Het is gewoon hartstikke vermoeiend en verdrietig als je alleen maar negatieve energie uit je werk krijgt. Ik vind dat je een wijs besluit hebt genomen en wens je veel succes. Hoop dat je snel weer lekkerder in je werkvel zit.
Ja ik weet precies waar je het over hebt, Daarom ben ik na bijna 7 jaar met plezier gewerkt te hebben afgenokt nu wel aan het werk, maar eigenlijk nog steeds zoekende en heb het wel naar mijn zin maar weet niet of het dit al is. Nou Loes ik hoop dat je eruit komt en de goede beslidding neemt want met tegenzin naar je werk dat houdt geen paard vol.Succes
Oh, zo herkenbaar!! En wat was ik dus vorig jaar blij om te horen dat ze me gingen ontslaan! Heb nu een hele leuke, andere baan.
Tja, misschien hebben de collega’s, die niet in de OR willen, al eerder voor zichzelf gekozen. Ik wens je veel wijsheid.
Ik begrijp het, je moet…
Dat is best lang een jaar de tijd…. aan de andere kant, weloverwogen beslissingen nemen op dit vlak is misschien het verstandigste. Misschien voor de nieuwe input aan iets totaal nieuws beginnen in je vrije tijd? Dat wil mij nog wel eens helpen.
Lijkt mij de enige juiste beslissing die je hebt kunnen nemen.
Mij lijkt het dat je op het nippertje aan een burnout ontsnapt bent. Knap dat je de signalen zo goed kan plaatsen! Ik kan ook niet helemaal volgen wxc3¡t je job juist inhoudt, maar de situatie is ook voor mij zeer herkenbaar. Sterkte gewenst.
@Lieve Marloes, dit klinkt heel niet goed en het verontrust me ten zeerste. Elke dokter weet het te diagnostiseren, geen dokter weet hoe je er vanaf komt.
Ik denk al een paar dagen na over de vraag hoe ik je een hart onder de riem kan steken, maar ben er nog niet uit. Geef me nog wat tijd, ik meld me zeker. Sterkte!
@ Henk, geen paniek hoor. Nu ik dit besluit genomen heb voel ik mezelf ook meteen een stuk rustiger. Ik ben niet zo snel uit het veld te slaan, ook al reageer ik af en toe erg emotioneel.
Goed van je Marloes! Je kiest voor jezelf, de beste keus die je in deze kunt maken lijkt mij! Succes en sterkte!