Ze neemt niet alles mee, want zo af en toe komt ze ook nog wel eens thuis slapen. Paginaxe2x80x99s uit een of ander modetijdschrift bedekken nu de plekken waar eerst haar posters waren aangeplakt. Het werd zo kaal anders. De kasten zijn voor het eerst in jaren gesloten, de stoel vrij van kleding en de vloer van boeken en papier. Het kastje naast de wastafel staat niet meer vol met make-up. Geen potjes, flesjes en geen doosjes met allerhande sierraden, waarvan sommige nooit meer gedragen zullen worden, maar die het koesteren meer dan waard zijn. De spiegel ontdaan van de bloemenkrans, de plaatjes en het kleine elfje aan de bovenkant lijkt nu vreselijk saai. Waar eens haar prachtige nieuwe keyboard stond prijkt nu weer het ouwetje dat al lang gelden naar de schuur verbannen was, want xe2x80x98je wist maar nooitxe2x80x99 Ze maakt haar bed op en met een laatste blik neemt ze afscheid van haar kamer.
Niet voor het laatst zeult ze de zware tas de trap af, er blijft nog genoeg te verhuizen achter. Het aanbod om haar weg te brengen naar het station wijst ze resoluut van de hand. Ze heeft ten slotte haar OV en met de bus is ze net zo snel, zo niet sneller. Ze draalt, nog een kus en nog een. "Dag mam, je mag me vanavond wel bellen hoor." Ik loop met haar mee naar de voordeur en kijk haar na tot ze helemaal uit het zicht verdwenen is. Het is zo weer woensdag.
Marloes 
En toen je uitgekeken was heb je natuurlijk even een traantje weggepinkt? 😦
Lieve Marloes,
Weer een leeg plekje in je huis.
Doet zeer he. Maar wat een trots als je straks bij je dochter op visite kunt en eens bij haar mag eten. Of zal dat niet gebeuren denk je. Een andere fase in je leven. Veel sterkte en ze blijft in je hart.
Dikke kus Ineke
… kon je emoties voelen bij het lezen van dit stukje…
*kus*
J.
Uhhuh… iedere donderdag is het hier verhuisdag; of ze komt, of ze gaat. En als ze gaat, is het iedere week weer wennen, dat lege kamertje zonder rondslingerende zooi.
ach Marloes ik kan me je gevoel wel een klein beetje voorstellen sterkte meis, blijft moeilijk he? maar ook weer iets om trots op te zijn je hebt het goed gedaan hoor!!!!
En toen stond je dus even, zoals dat zo treffend wordt genoemd, moederziel alleen…
ow, dat lijkt mij zo erg…….. dat heb ik gelukkig nog niet. Vindt het al stil als ze op kamp zijn zucht…….
Diepe zucht….we zitten in dezelfde fase…..
Zo is dus mijn voorland.. Dank voor de voorbereiding. 🙂
@ Zij, ook al weet je dat het de juiste beslissing was (zij was er duidelijk klaar voor) de heftigheid van de emoties die loskomen is bijna niet te beschrijven.
Tja meid, weer een hoofdstuk afgesloten, je weet dat het er ooit aan zit te komen. Toch is het altijd te snel..Fijn weekend