Een onbestendig gestrest (zeg maar rustig opgefokt) gevoel, overlopend hoofd en concentratievermogen van nul komma nul. Het naderende afscheid van de man en de daaruit voortvloeiende hindernissen nemen een belangrijke plaats in. Te veel, te snel, te chaotisch. Laatste minuut beslissingen die dan toch niet te verwezenlijken blijken te zijn. Wat neem je mee, wat laat je hier? Dochterlief die tussendoor als een klein kind loopt te zeuren dat ze toch echt op die en die dag verhuizen wil. xe2x80x9cJij kunt toch ook rijden mam?xe2x80x9d Alsof mijn angst voor grote steden plotseling in het niets verdwenen is. Tussendoor nog proberen een vakantie logeerplek voor de hond te regelen. Ons vertrouwde adres is verdwenen, de eigenaar met de staart tussen de benen vertrokken, bestemming onbekend. Stiekem ben ik een beetje jaloers.
Marloes
Thuis in ´t bronsgroen eikenhout
Marloes 
Dus zxc3xb3 voelde mijn mamma zich toen ik vertrok, inmiddels al 13 jaar geleden, drie verhuizingen en drie steden verder…
Tegenwoordig woon ik weer in dezelfde stad. Lekker bij de familie in de buurt. Terug naar het nest…
Sterkte!
Kop op, Marloes. Ik kan je niet helpen, maar wel aan je denken.
Hou je taai..! 😉
Maar voor zover ik het begrijp is het voor hem een opsteker. Dan komt alles toch weer goed? Sterkte!
Sterkte ermee Marloes. De man komt weer terug…met mooie verhalen. En dan is het al weer een stukje langer licht en mooi weer…..
Kop op!
Sterkte! Mams.. ga de uitdaging aan en rijd! Wat zal jij je sterk voelen daarna.
Maar nu moeten ze eigenlijk allemaal even van je dagindeling afblijven. 🙂
Juist Zij…jij begrijpt het..;o)