Het moet nog even bezinken. Hoofd en hart te vol om het gevoel goed te kunnen overbrengen. Het zuiden was vertrouwd zoals vanouds. De blik op het oude huis nog steeds intens pijnlijk, ook al maakten de inmiddels aangebrachte veranderingen het niet meer xe2x80x98onsxe2x80x99 huis. Vriendelijke onthaal in de oude abdij . De gymzaal van de inmiddels verdwenen school, ondanks de nieuwe inrichting nog duidelijk herkenbaar. Broers,zussen, met of zonder wederhelft, nichten en neven in een zaal vol met bekenden en onbekenden. Keelpijn van het lachen en het luidkeels meezingen. Aier zitsung i Kirchroa. Een nieuwe traditie is geboren
Marloes
Thuis in ´t bronsgroen eikenhout
Marloes 
Een neef van mij woont al weer jaren in Rotterdam, maar als hij de kans krijgt of een aanleiding weet te verzinnen, die natuurlijk in dit soort bijeenkomsten grif besloten ligt, dan is hij in Kirchroa te vinden. Wat is toch dat Kirchroa-gevoel? Wil je dat eens wat uitvoeriger uitleggen? Mij fascineert het namelijk wel.
Nou kijk eens aan. Leuker kunnen jullie het toch niet maken, zelfs niet gezelliger.
Houd deze traditie in ere!!
Limburgers, het blijft raar volk…
mooi deze familiebijeenkomsten, mis ik wel eens…
Dit zegt mij nou helemaal niets. Maar ik heb dan ook geen familie-/heimat-gevoel. Is het iets Limburgs? Of gewoon iets nostalgisch?
Ik snap het gewoon niet…