Ze maakt zich los. Elke dag een beetje meer. Had ze enkele maanden geleden alleen nog maar de intentie, nu is de zoektocht naar een eigen stek op volle gang. Ze heeft al diverse kamers bekeken, maar tot nu toe zat, daar waar ze naar op zoek is, er niet bij. Het kan nooit lang meer duren. Ze wil zo graag. Ineens is ze ook avond aan avond de hort op. Niet hier de stad in nee, elders. De ov jaarkaart maakt het haar wel erg gemakkelijk. De laatste trein terug is meer regel dan uitzondering. Het laatste stuk op de fiets, in het donker, alleenxe2x80xa6
Als moeder heb ik haar de afgelopen weken alweer duizend doden zien sterven en beetje bij beetje sterf ik mee.
Marloes 
Hier ook. Dochterlief is 22, staat nog zeker 3 jaar op de wachtlijst voor een eigen woning, maar verblijft tegenwoordig meer bij vriendinnen dan thuis. Soms komt er een zwaar gevoel over me.
Ik ben gewoon bang Plato. Ik zie overal gevaar (omdat het er is)en zij draagt een roze bril en denkt dat ze onverwoestbaar is.
Vertrouwen hebben, Marloes, in wat je hebt meegegeven. Ik heb drie dochters achtereenvolgens op 18-, 19- jarige leeftijd naar Amsterdam zien gaan, zo’n tien tot vijftien jaren geleden. En ik verzeker je dat ik wel eens een nachtje wakker heb gelegen. Het is allemaal op zijn pootjes terecht gekomen omdat ze steeds de goeie keuzes hebben gemaakt. en dat heeft volgens mij toch te maken gehad met de bagage die wij ze hebben meegegeven. Daarom gewoon moed en vertrouwen houden!
Zo waren wij ook, Marloes. Al zie ik in mijn situatie dit gebeuren ook met angst en vrezen tegemoet.
Ook ik zal duizend doden sterven..
Maar is het niet zo dat je bij dood ook aan nieuw leven zou moeten denken ?
Sterkte tijdens die duizend laatste ademtochten, Marloes. 😉
Zo gaan die dingen. En ineens… heeft ze dxc3xa9 woning gevonden en mag je in het weekend haar spullen overbrengen.
Mijn net 17-jarige gaat na de zomer studeren in Amsterdam, en weet je: ik heb daar het volste vertrouwen in dat dat goed gaat. Net als met jouw dochter.
Net als met ons vroeger; wij vlogen toch ook uit op een goed moment. En wat vonden we het heerlijk!
Ook ik had die roze bril, ik barstte van het vertrouwen. Het is ook helemaal goedgekomen. Ik snap wel wat je bedoelt. Ik voel hetzelfde als Jelle straks alleen op het fietsje naar school toe peddelt….
Veel bidden Marloes!
moeders sterven vanaf de baring duizend doden Marloes, gelukkig dat ze dit er niet van te voren bij verteld hebben. Mijn moeder maakt zich nog steeds nodeloos zorgen over haar inmiddels 40 en 50plus kinderen
Doet me een beetje aan mijn eigen mams denken, 01:00 ’s nachts in haar t-shirtje uit haar raam kijkend, wachtend tot ik uit de laatste bus zou stappen…
Even wat anders, hoe is het met jullie badkamer? foto’s? of heb ik alles gemist?
Oh Loes ik heb met je te doen, maar ik wet zeker dat het goedkomt met je dochter , wees blij dat ze zo veel zelfvertrouwen heeft dan staat ze sterk in de wereld, De dochter van petra (keuken ) is nu in Australixc3xab stage nou je kunt je voorstellen dat peet ook met gemengde gevoelens rondloopt.
Ik kan me nu beter verplaatsen in de bezorgdheid van mijn eigen moeder,toen ik indertijd uit huis vertrok. Mijn dochter (23 jaar) vertrok vorige week naar Berlijn voor een half jaar om te studeren. Ze had niet eens een kamer. Inmiddels wel, gelukkig. We zitten als moeders ook allemaal in hetzelfde schuitje. Sterkte, Marloes, het zal wel loslopen!!
Niet alleen als moeders Jeanne. Ik kan me als gescheiden vader in een xc3xa9xc3xa9noudergezin, de angsten van Marloes heel goed voorstellen want ik heb ze ook. Misschien niet zo heftig maar ze zijn er wel. En toch….we moeten ze uiteindelijk loslaten en vertrouwen hebben, anders heb je geen leven.
De laatste trein. Brrrrr. Maar 35 jaar geleden zwierf ik ook bij nacht en ontij over straat. Nu zou ik er niet meer over piekeren.
Laat het los. Je kunt het toch niet tegenhouden.