Mijn bijdrage aan de Wow van vorige week woensdag. Ik ga ze in het vervolg ook indelen in fictie en non-fictie. Ook meedoen? Lees hier even hoe het werkt.
Ik ben op een esoterische cursus. Het gaat over Ego versus liefde. Ons wordt geleerd dat vergeving eigenlijk ongelijkwaardigheid inhoudt. Iemand die vergeeft, plaatst zich in feite boven de schuldige.
Bovenstaand stukje tekst had ze ergens gelezen. Aangezien ze de zin niet helemaal begreep, had ze hem opgeslagen en steeds weer herlezen. Ze probeerde de zin en de onzin van elkaar te scheidden,maar dat lukte niet. Op deze manier kwam ze niet verder. Als vergeven geen optie was, wat moest je dan doen met de pijn die een ander je had aangedaan? Wegstoppen, niet meer aan denken? Als vergeven geen optie was wat deed je dan met diegene die je het leven zo zuur had gemaakt dat je aan jezelf ging twijfelen?
xe2x80x9cMaakt het mij dus lekker makkelijk.xe2x80x9d dacht ze haast hardop. xe2x80x9cOp deze manier is het een instant oplossing. Ik ben beter dan jij dus hoplaxe2x80xa6.ik vergeef je. Wat echter te denken van de andere kant? xe2x80x9cWat maakt mij minder dan hen die mij ooit iets vergeven hebben?xe2x80x9d Terwijl ze haar jas aantrok bedacht ze dat het in haar jeugd allemaal iets simpeler was. Een keer per week naar de kerk en je was je zonden zo weer kwijt. Ook een soort van instant vergiffenis maar dan op een hoger niveau.
Terwijl ze de deur achter zich dicht trok keek ze even omhoog. xe2x80x9cAls jij daarboven zoveel beter bent dan ik, dan hoef ik jou ook geen vergiffenis te vragen voor wat ik zo meteen ga doen.xe2x80x9d
Marloes 
Het is zo waar dat vergeving ongelijkwaardig is. Op het moment dat ik het zinnetje “Ik vergeef je” zei, voelde ik dat ik eigenlijk bedoelde: “Jij bent niet alleen minder dan ik, maar ik weet het beter.”
Zoals het zo vaak is; het is niet wat je zegt, maar wat je niet zegt….
@Rianne: Jazeker, maar vergeet ook niet de toon waarop iets wordt gezegd. En de bijbehorende gezichtsuitdrukking.
Zou je niet eens gewoon de ramen gaan zemen!
@ de P. bent u mal?…het regent
Ik las laatst ergens dat je de daad niet hoeft te vergeven maar de persoon zelf wel. En dat vergeven betekent dat je jezelf niet langer als vervoermiddel van je boosheid ter beschikking stelt, omdat dit je ziek maakt. Je kiest er dus voor om je te bevrijden van negatieve energie.
In het geval dat je iemand anders vergeeft, hoef je niet ongelijkwaardig te zijn omdat het om een daad gaat. De personen zelf blijven gelijkwaardig.
Ik spreek mezelf tegen in de laatste twee zinnen geloof ik. Laat die dan maar even zitten 😉
Marloes, ik plaats hem morgen, oke?
Hoe dan ook, vergeving is niet meer van deze tijd?
vergeving kan ongelijkwaardig zijn. Onder het mom van maar steeds excuseren kan een hoop gemaakt worden. Mijn verhaal die ik voor deze gelegenheid gemaakt heb, zal ik zo op mijn weblog zetten. Een goed initiatief Marloes, een enkel woordje maakt soms een hoop los. 😉
Je hebt het dilemma mooi beschreven. Als ik me niet vergis las je de desbetreffende zinsnede op Platoonline. Ik heb er inhoudelijk verder geen antwoord op. Want ik had al geschreven dat ik het een moeilijk onderwerp vindt, ook al begrijp ik de achterliggende gedachte (wie ben ik dat ik, die in principe dezelfde fouten maak als mijn medemens, dat ik iemand vergeef).
Het geeft allemaal zeer te denken, Marloes, en dat heb je weer heel bijzonder onder woorden gebracht!
hmmmm vergeving is van alle tijden
Prachtig, Marloes.
Ik weet niet of het op hetzelfde log was, maar ik ben die discussie ook ergens tegengekomen. Er zit op zijn minst een kern van waarheid in die stelling. Mooi in een verhaal gevat ook.
vergeven ja, vergeten nee .Maar net die ene mens die ik niet kan vergeven . Daar zit een groot gat bij. In mijn geheugen !