Het zit niet mee. Chronisch tijdgebrek en een gexc3xafrriteerde schouderpees maken mij het leven zuur. Hoe graag ik ook zou willen, dagelijks loggen zit er gewoon niet meer in. Ik lees nog dagelijks de krant, loop regelmatig tegen bijzondere dingen, heb nog genoeg mooie momenten. Daar ligt het dus niet aan. Lees ik iets interessants in krant of tijdschrift dan noteer ik dat nog steeds. Overal heb ik kleine papiertjes waar diverse linken op staan. In mijn agenda, op mijn bureau, los in mijn tas. Ik heb alleen geen idee meer waar ze over gaan of waarvoor ik ze had willen gebuiken. Chaos dus.
De link om te kijken of het nieuwe microsoft besturingssysteem op je pc gexc3xafnstalleerd kan worden bijvoorbeeld. Of een om te testen of je wel optimaal gelukkig bent met je baan en privxc3xa9. (Heel gelukkig ja, dank u) De stukjes die erbij horen zaten ook in mijn hoofd, maar zijn inmiddels weer verdwenen. Net als dat gedicht over de winter die maar geen winter wilde worden. Gelooft u mij als ik u zeg dat het begin briljant was, echt, bijna geniaal.
Helaasxe2x80xa6
Marloes 
Hxc3xa8 Marloes, jij ook al. Met mij wordt het ook al minder, ben ik bang…
En dat wintergedicht, wil je je dat alsjeblieft herinneren..?
Je hebt me nieuwsgierig gemaakt ! 😉
@ Aad, er is niets aan te doen, meer werken en een man fulltime thuis heeft nu eenmaal een prijs.
Maar desondanks weer een logje. En zo zie je maar weer. Zelfs over het niets valt nog iets te loggen….
Natuurlijk was het begin briljant…dat neem ik zonder meer aan, Marloes 😉 De boog kan niet altijd gespannen staan. Vervelend van je schouder. Dood ga je er heus niet aan, maar het zijn wel vreselijk irritante dingen. Beterschap!
Ik denk; een beetje rust is een must.
Ach als het maar een gezonde chaos blijft, Weer fff wennen aan de nieuwe situatie op den duur vind je alles weer gewoon, en ja je schouder werkt ook niet mee sterkte ermee.
He..dat wordt ons dus allemaal onthouden..moeilijk hoor. 😉