Er zijn legio zaken die ik niet openbaar heb gemaakt. Enkele zullen ook nooit verschijnen. In het kader van de grote eindejaarsschoonmaak en omdat meisje me getagged heeft ga ik een paar bijzondere mededelingen doen, dan is het maar opgeruimd. Bent u er klaar voor?
Wist u bijvoorbeeld dat ik niet tot tien tellen kan? Een en een bij elkaar optellen is geen probleem, meestal kom ik zelfs bij twee uit. Vermenigvuldigen, fluitje van een cent. Ook al was rekenen niet mijn sterkste kant, ik wist altijd wel de oplossing te vinden. Maar tot tien tellen als iemand het bloed onder mijn nagels vandaan haalt of mij op welke manier dan ook aanvalt, dat krijg ik maar niet onder de knie. Ik haal genadeloos uit, onmiddellijk zelfs. Niet eerst diep ademhalen en tot tien tellen. Ik haal de een niet eens.
Dan is er nog een en ander uit mijn jeugd, en met name de pubertijd waar ik niet trots op ben. Ik was het prototype van de opstandige puber. Kop tegen de muur, dwars tegen alle regels in. Heel wat harten gebroken (al dan niet moedwillig) Vaker dan me lief was mijn lichaam gedeeld op zoek naar ware liefde. Het heeft lang geduurd voor ik besefte dat die liefde niet te vinden is aan de oppervlakte.
Bekentenis nummer drie: ik ben verslavings gevoelig. Niet alleen heb ik gerookt als een
ketter, ik heb ook jarenlang veel en veel te veel gedronken. Er ging geen avond voorbij zonder alcohol. Nog steeds kan ik de verleiding niet weerstaan om na het eerste glas ook het tweede, derde etc etc te nemen. Roken doe ik al sinds een paar jaar niet meer en drank probeer ik ook zo veel mogelijk te vermijden.
Nummer vier,ik heb nog nooit, never ever, zo lang als ik leef tegen mijn broers en zussen gezegd dat ik van ze houd. Bizar als je bedenkt hoeveel ze voor mij betekenen. Waarschijnlijk ook een nalatenschap uit mijn jeugd. Ik kan me ook niet herinneren dat mijn ouders die term ooit gebruikten. Houden van was een vaststaand feit, dat hoefde je niet te zeggen. Maar toch..
De laatste en dan ben ik er ook echt klaar mee. Ik ben doodsbang voor de dood. Angst voor een geweldadige dood of om in een gruwelijk ongeluk om het leven te komen. Niet voor het sterven zelf, maar voor de eventuele strijd die daaraan vooraf gaat. Op het moment dat de bus waarin ik zit de brug overgaat, bedenk ik wat er gebeurt als die brug op dat moment instort en in de rivier belandt.
Ziet u het voor u?..ik ook. Maar al te vaak helaas…
Marloes 
Nou, daar gaat je imago. Ben je opeens toch een mens.
Wat open Marloes! We kunnen allemaal de leuke dingen over ons zelf schrijven.. niemand controleert of we de werkelijkheid ook neerzetten. Ik bewonder je eerlijkheid. Altijd al, maar nu maak ik een buiging.
🙂
@ Lennard en Zij, ik had deze bijdrage twee dagen geleden al klaar. Moed om hem te publiceren moest ik eerst nog vinden.
Welldone! *diepe buiging voor Marloes maak*
Ik heb trouwens altijd bewondering voor open mensen 🙂
Chapeau, Marloes. Een voorbeeld ben je in je openheid. Want ik krijg dit niet voor mekaar en ik weet nu helemaal niet meer waarom. Graag een fijn Kerstfeest voor jullie allemaal!!
Vandaag geen reactie van bespiegelaar maar van albert !!! Een klasselog, Marloes !! Mag ik jou en je dierbaren een zalig kerstfeest toewensen??
Confessions of woman with pluck
Loes zolang ik je ken vond ik je al eerlijk en rechtvaardig, en we hebben allemaal onze dingen hoor!
Maar zeggen dat je van iemand houdt is het toch nog niet te laat bij je zussen? Doe het maar gewoon zul je zien wat dat losmaakt? Hebben hun het wel tegen jou gezegd???? Soms durfen mensen het niet te zeggen, ik heb het ook moeten leren. Het voelt goed als je dat welgemeend zegt echt waar.Succes
Ik weet niet wat getagged is. Ik rook niet, maar drink des te beter.
Ik kan heel goed tot tien tellen, vooral als er een zware plicht wacht.
Ik hoef van broers noch zussen te houden omdat ik ze niet heb.
En de dood, ach laat maar komen. ‘De dood is het rustpunt van de reiziger, het einde van alle getob’, heb ik eens in een beroemd boek gelezen…
een lieve lach voor jou
Wat een openheid, Marloes. Knap van je!
@ de P…getagged, een soort virtueel tikkertje. De getikte (ik in dit geval) ‘moet’ een opdracht uitvoeren.
Een heel sterk stuk Marloes. Ik sluit me aan bij de complimenten.
Ik heb heel wat afgetagged, dwz kabels, kasten en buizen van een metalen ring of labeltje voorzien met daarop een identificatienummer. Dat taggen doen ze ook in ziekenhuizen met zo’n enkelbandje of een labeltje aan de grote teen als het volledig misgegaan is.
Taggen en tikkertje-spelen hebben volgens mij weinig met elkaar te maken. T’is weer gewoon zo’n doorgeefstokje waarbij iemand test hoe dit virus door het Internet verspreidt.
Kom Marloes. We nemen er eentje op..! ;P
gaf om je zelf zo open op te stellen
Mooi hoor, om zo naar jezelf te kunnen kijken! Bijzonder bij-effect: je gaat meteen nadenken wat je zelf zou opschrijven. Ai…
Wel gedurfd Marloes om zo ver te gaan. Het is overigens wel de essensie van een blogger. Personal stuff enzo, compliments meisie en een heel gelukkig nieuwjaar
Wel gedurfd Marloes om zo ver te gaan. Het is overigens wel de essensie van een blogger. Personal stuff enzo, compliments meisie en een heel gelukkig nieuwjaar