Langzaam maar zeker begin ik te twijfelen aan mijn geestelijke vermogens. Mijn aversie tegen bepaalde personen begint zulke extreme vormen aan te nemen dat zelfs bij het zien van een klein detail als een (mail)adres of het horen van een naam mijn haren overeind gaan staan en mijn huid een andere kleur krijgt. Onderhuidse rillingen, vlekken voor mijn ogen en een bal van opgekropte woede onderin mijn maag. Een volstrekt abnormale reactie. Daar ben ik mij terdege van bewust. Het heeft te maken met frustratie die voortkomt uit het besef dat er nooit iets veranderen zal. Omdat het systeem nu eenmaal zo werkt. Er niemand is die een einde maakt aan deze, voor mij persoonlijk, totaal onacceptabele situatie.
Marloes
Thuis in ´t bronsgroen eikenhout
Marloes 
Zullen we zijn/haar mailbox eens flink vullen? Misschien lucht dat op.
Misschien ben je nu enige frustratie kwijt na het schrijven van deze log?
Exc3xa9n troost, het wordt alleen maar erger. 🙂
Wie van jullie lezers kent Marloes persoonlijk?
Ik herken het wel
Ach, je bent het weer even kwijt, Marloes.
Maar een kerstgedachte hou je er niet aan over nee..! ;P
@ Buf, wat heeft dat er mee te maken?
Als je zo door gaat, ga je ten onder aan je eigen fouten eh, frustraties
@ Marloes: om een beeld van jou te krijgen. Maar een beeld die niet alleen gekleurd is door alleen maar lezers, ook door hen die jou persoonlijk kennen. Ik lees nog wel eens de nodige frustraties bij je als het om collega’s gaat nl.
Schrijf maar lekker van je af, Marloes!
Marloes ik heb hetzelfde probleem, dus het ligt niet aan jou hoor er zijn nou eenmaal mensen die onuitstaanbaar zijn, maar ooit gaan ze op hun platte …
Volgens mij heeft iedereen wel van die mensen en momenten. Een weblog is dan weer een mooi middel om het van je af te schrijven, een soort therapie.
@ Buf, waar staat hier dat het om collega’s gaat? Bovendien zijn de mensen die hier alleen lezen waarschijnlijk heel wat minder bevooroordeelt dan mensen die mij echt kennen.
@ Bertus, fouten? Ik dacht het niet. Mijn lat ligt misschien hoger dan die van anderen en dat maakt het alleen maar moeilijk voor mezelf. Frustraties? zeker wel, maar ook daar ga ik niet aan ten onder. Ik heb gelukkig genoeg uitlaatkleppen.
Dus als jij hoort: “Mack” verander je in een negerin?
Heel vreemd.
@ mack, Nee! bij het horen van jouw naam verander ik in een mak schaap..:o)
Nou….ehhhh….tja….
Als je gefrustreerd bent omdat er nooit iets veranderen zal, betekent dat dan ook dat je je leven lang gefrustreerd zal blijven? Dat lijkt me niet erg prettig. Of betekent het dat je op den duur accepteert dat het inderdaad niet verandert en dat je toch maar weer je gewone leven opneemt zonder die frustraties. Als dat zo is kun je beter maar meteen beginnen, lijkt mij.
Ondertussen is het wel leuk dat je het hier schrijft want het doet gelijk een hoop stof opwaaien.
Weet degene over wie jij het hebt, hoe je over hem / haar / hun denkt? vraag ik me af.
Ach wat een vragen…..
Tja…ehhh…..nou….
@ Plato Dit gaat ook niet over een specifiek persoon maar meer over de situatie waar ik in vastloop.
Pfff.. inderdaad wel herkenbaar. Het helpt mij dan inderdaad wel om een logje te schrijven, maar soms is dat gewoon niet genoeg! Sterkte!
Er zijn ook mensen die zo’n aversie tegen mij hebben. En ik ken ook mensen tegen wie ik zo’n aversie heb. Het is allemaal een kwestie van perspectief, want zowel die mensen tegen wie ik een aversie heb als ikzelf hebben vrienden om zich heen die dat helemaal niet zo voelen.
Desondanks herken ik je frustratie en ergernis. Helaas, want ik zou graag van het karakter ‘nicht argern, nur wundern’ zijn, dat maakt het leven zo veel fijner…
Herkenbaar 🙂 Helaas kan ik ze niet altijd weren uit mijn “postvak IN”of van mijn mobiel grijns…….
Enne Buf, ik heb de eer Marloes persoonlijk te kennen. Ze is een kei,een hele leuke kei. Ik ken haar al een aantal jaren, zo lang als ik op het internet rond zwalk dus, erg lang (zucht ik wordt echt oud) ik durf te zeggen dat er met Marloes niets mis is. Ze is eerlijk en integer. En als het je niet aanstaat heb je een kruisje rechtsboven in staan en doe je KLIK 🙂 Ze verdwijnt als sneeuw voor de zon.Zo flexibel is ze nou, handig he:)
@ Marloes: waar zeg ik dat jij het over collega’s hebt?
@ Cisca: Bedankt voor het antwoord op mijn vraag. En was het inderdaad soms maar zo eenvoudig met dat kruisje. Ik zou er wel een paar weten dan.
@ Buf, dan heb ik je eerste reactie op dit log waarschijnlijk verkeerd begrepen. De juiste toon vinden valt niet altijd mee
Ach dat valt wel mee hoor. Ik heb nu zo’n ding uitgevonden…… laat het probleem bij diegeen die het heeft. Neem een diepe zucht, ene oor in andere oor uit, knik af en toe en hum wat dan lijkt het nog wat 🙂
Maar vooral dat eerste, het is de ander zijn probleem en dat blijft het. Ik ben aardig, heb geen probleem met mijzelf ( nou ja soms wel maar dat vertel ik niet door hoor 😉 )
Werk.. omdat je het in die categorie gegooid hebt. 🙂
Ik heb ook van die mensen. Ik ben er zelfs voor op curusus gestuurd, zodat ik mijn mening wat minder fel uit.. op het werk. Want als het je leidingegevende is, is het nxc3xb3g lastiger. Nu leg ik me er bij neer.. zoveel mogelijk, want sommige mensen moet je gewoon mee leren leven. Door juist xc3xa9rg aardig te gaan doen, wil de relatie nog wel eens veranderen.
@ Zij, niet alles in die categorie gaat over het werk. Veel ja, maar niet alles.Soms is het ook omdat ik iets doe tijdens mijn werk (als u begrijpt wat ik bedoel)..;O)