Nachtelijke bezoekers

Aan het einde van de nacht, nog voor het ochtendgloren komen ze voorbij. Ze maken gebruik van de leegte in mijn hoofd om me te laten weten dat ze er nog zijn. Overdag is de ruimte te beperkt om zich goed te kunnen manifesteren. Vriend en vijand (oud en nieuw), familie en vage kennissen die, ondanks de vaagheid, toch een indruk achtergelaten hebben. Om beurten maken ze hun entree. Een enkele keer schrik ik van een aanwezigheid. Al zo lang geleden verbannen uit mijn leven maar nog steeds niet uit mijn geest. Een enkeling laat weer tranen tevoorschijn komen. Afscheid genomen, maar nog steeds niet verwerkt. Boosheid om hen die mij irriteren en zelfs xe2x80x98s nachts niet met rust laten. Een ding hebben ze allemaal gemeen. Ze laten mij altijd ontwaken. In de stilte van mijn slaapkamer probeer ik soms het gevoel vast te houden door mijn ogen niet te openen en het beeld verder te laten lopen alsof een projector de film voor eeuwig heeft vastgelegd in mijn brein. Alleen geluiden dringen door. De ademhaling van de man naast mij, de hond die ondanks de beperking van de mand toch nog voluit kan gaan liggen krabben. Het kind aan de andere kant van de muur draait zich om.

Heel even, soms maar uurtje, ben ik alleen met mijn gedachten. Het geluid van een wekker laat langzaam maar zeker de rest ontwaken. Het tempo van alledag neemt  de regie weer over tot het einde van de volgende nacht.

Advertentie

0 gedachten over “Nachtelijke bezoekers

  1. Morgengedanken: mooi onder woorden gebracht; een of andere duitse schrijver, ik dacht Tucholsky heeft over die ochtendgedachten gezegd dat ze zo diepzwart zijn. F. had dat, akelige zaken die hij overdag kon relativeren namen in de vroege ochtend enorme proporties aan.

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s