Woorden en kleur zijn soms onlosmakelijk met elkaar verbonden. Zon – geel, liefde xe2x80″ rood, hemel xe2x80″ blauw. Afgunst, spreek het hard en duidelijk uit., laat het rollen over je tong en je proeft groen. Gezeten op het puntje van mijn stoel heb ik er ongetwijfeld een beetje groen uitgezien. Jaloers op de 8 mensen die bijna twee uur lang mijn aandacht wisten vast te houden. Tijdloos, ademloos, ademloos tijdloos. Alles draaide gisteravond om tijd. De tijd die stil lijkt te staan als je in gepeins verzonken naar een dauwdruppel staart. Die lijkt te vliegen als je naar een toiletpot gesleurd wordt en die eeuwig lijkt te duren als je kop in diezelfde pot onder water gehouden wordt.
De acteur die moeiteloos in de huid van een veertienjarige kruipt, een totaal onaangepaste nieuwkomer die de gekte haast voorbij lijkt te zijn, de schooldirecteur gevangen in discipline en de onderwijzeres met een onderhuidse passie die nooit vervuld zal worden.
Gezien door mijn ogen, onbevangen, wars van vooroordeel, maakte het een diepe indruk op mij. Ik zoek niet naar de achterliggende gedachte, wil niet eens proberen de boodschap te doorgronden. Mijn kennis is te klein. Na afloop voelde ik mij verloren in een menigte waar ik duidelijk nog niet bij hoorde. De wereld van toneel nog lang niet de mijne. Vanaf de zijlijn maak ik mijn eigen balans op. Tegen de tijd dat mijn doek voorgoed valt mag ik zeggen dat ik heel even mee heb mogen vliegen op het magische tapijt van Oostpool
Marloes 
moet je dan bij die menigte horen? Het is toch jouw emotie, die niet inwisselbaar is voor die van een ander? Jij hebt er op jouw manier van genoten en dat is, lijkt mij, meer dan voldoende.
Woorden en kleur zijn soms onlosmakelijk met elkaar verbonden.
Ik heb gelijk het groene boekje aangeschaft.
Wat geweldig, dat je zo hebt genoten. Tijd is een vreemd abstract iets, he? Mooi als acteurs abstracties zo kunnen overbrengen, dat je de tijd vergeet.. 😉
Prachtig toch zo’n nieuwe wereld, maar het zal wel snel wennen hoor, iedere wereld heeft zijn eigen clubjes, regeltjes, gewoonten etc etc..
Je bent in ieder geval een heel leuke ervaring rijker, merk ik.
Sorry, ik hield niet van ballet, en ook niet van toneel. Ik had ooit eens een hulpverloofde en die zei op een avond: ‘Zullen we eens wat leuks gaan doen?’ En zo kwamen we terecht bij een toneelstuk van Sartre, Atlona, of Pamplona, het was vreselijk. Dan maar liever Hitler…
lieve Marloes, als het je soms teveel wordt denk dan even aan dat prachtige nummer van Leen Jongewaard, weet je nog? Het Moderne Repertoire..
Wat moeten jouw werkgevers blij zijn met zo’n enthousiast gevoelsmens dat ze zo verrukkelijk trouw is en van al hun producten kan genieten!
Jammer dat dit soort fijne ervaringen ook in jouw geval steeds bedolven wordt onder ellende. Hopelijk geeft het een je kracht om het ander door te komen. Sterkte!
Een bijzondere bijdrage, Loes.
Inmiddels heb ik ook een vliegpoging gewaagd.
Ik heb het gelezen Plato. Leuk dat jij en Manja de levende variant hebben uitgekozen.
Hoi Marloes, wat een prachtige recensie is dit eigenlijk. En helemaal zo mooi passend binnen het wow-thema. Goed en wervelend geschreven!
Wat mooi om te zien dat je zo geraakt ben. Kennis vind ik een subjectief fenomeen. Het ervaren is wat het is. Heel mooi geschreven Loesje.