Het was weer een enorm succes. De voorstelling, de sfeer en het gezelschap maakten de avond onvergetelijk. Gilles was adembenemend mooi. Op het Requiem van Jean Gilles bewogen de dansers in vloeiende patronen, soms overgaand in heftige bewegingen. De emotie pinde mij vast op het puntje van mijn stoel. Misschien ook omdat ik alle dansers persoonlijk ken, kijk, ik met andere ogen naar een voorstelling. Betrokkenheid maakt je blik wijder.

De wereldpremixc3xa8re Noche Oscura van Erik Constantin, opgedragen aan zijn ouders, had heel veel verassende elementen. Het is anders dan het werk dat Introdans normaal gesproken laat zien. Twee dansers die in het echte leven een relatie hebben een rol geven als xe2x80x9cstelxe2x80x9d gaf het, wat mij betreft, een extra dimensie.

De Groene Tafel maakte mijn verwachtingen meer dan waar. Ietwat gedateerd, maar nog steeds een tijdloze boodschap. De xe2x80x98livexe2x80x99 begeleiding op piano door Sebastiaan Oosthout en Kimberly Harrison gaf het een persoonlijker karakter. De staande ovatie aan het eind van het programma maakte duidelijk dat het overige publiek net zo genoten had als ik.

Zoals ik al eerder zei. Zoek hier even een naar een voorstelling bij u in de buurt , want dit mag u echt niet missen

PS Haar heb ik deze avond ook gezocht en gevonden. Het was mij een waar genoegen Moon!